Wieża Piastowska.

Teresa Nietyksza

Urodę jej zobaczysz, gdy staniesz nad stawem.
Tam cię może zaprowadzi Pasieczna Dama,
Pełna wdzięku i młoda stoi zadumana
Gdy nią oczy nasycisz-odwróć się; niebawem

Ujrzysz ją, w całej krasie, z pierwszym jej tu prawem
Do miejsca i czasu, choć została sama
(Strzegła przecież tu zamku książęcego pana),
Wieżę Piastowską, co okiem łaskawym
Przez stulecia spogląda na kochane miasto.
Wieża stara i piękna stoi zamyślona,
Choć tak wiele się zmienia, ona ciągle własną
ma historię i siłę, której nie pokona
ani czas, ani zło poprzez butę ciasną.
To ona wciąż trzyma Opole w swych ramionach.